Ik hoorde van de week dit bericht op de radio: Van de ruim 154.000 leerlingen uit groep 8 die in februari meededen aan de Citotoets, maakten er drie geen enkele fout. Achttien leerlingen maakten één fout.
Mijn lagere school gaf mij het advies om maar naar de MAVO te gaan, ze hoopte dat ik het daar zou redden. Toen de uitslag van de Citotoets kwam werd mij op een behoorlijk lullige manier verteld dat ik dus kennelijk meer kon dan ik altijd had laten blijken. Ik had namelijk maar 1 fout. Door de manier waarop dat toen gezegd werd heb ik nooit het gevoel gehad dat het best een prestatie was. Nu ik dit bericht las realiseerde ik me ineens dat het echt heel bijzonder is als je maar 1 fout maakt in een dergelijke toets.
Blijft natuurlijk de vraag of ik nooit had laten blijken dat ik meer kon of dat de school verzuimd heeft om mijn talenten ten volle naar voren te laten komen...
Om het verhaal af te maken voor de geïntereseerde lezer: ik ben toch naar de MAVO gegaan. Hoewel ze ook daar niet helemaal wisten wat ze met me aan moesten. Als het om leren ging dan deed ik het erg goed maar ik schreef de helft van de woorden die ik gebruikte fout. Ik deed na 4 jaar examen in 7 vakken op D niveau (hoger kon niet) In de tweede week dat ik op de HAVO zat zei de leraar Nederlands tegen me: "als je dyslectisch bent dan moet je dat zeggen dan kan ik daar rekening mee houden." Ik had van het hele woord nog nooit gehoord. Op de HBO kwam ik weer iemand tegen die aan me vroeg of ik dyslectisch was. Toen ben ik me gaan verdiepen in het onderwerp. Alles viel op zijn plaats. Zoals ik zelf altijd al gedacht had was ik helemaal niet dom maar gewoon dyslectisch.
Vorige maand heb ik op aanraden van een collega het boek "De gave van dyslexie" gelezen. Daarin wordt duidelijk uitgelegd dat dyslexie een andere manier van denken is. Je denkt in plaatjes in plaats van in woorden zoals het grootste deel van de mensheid doet. Denken in plaatjes (non-verbaal denken) gaat vele malen sneller dan denken in woorden (verbaal denken). Wel beschouwd is dyslexie dus een superieure vorm van denken. Het enige probleem is dat het schoolsysteem gemaakt is voor en door mensen die in woorden denken. En net zoals mensen die linkshandig zijn vroeger gedwongen werden om rechts te schrijven worden ook dyslectische mensen gedwongen om te leren zoals de meerderheid van de mensheid dat doet. En dat is lastig. Sommige leren er redelijk goed mee omgaan en anderen bakken weinig van die methoden die verbale denkers erop na houden. Ik behoor gelukkig tot de groep die er redelijk mee om hebben leren gaan. Ik dank dit denk ik aan mijn bovengemiddelde intelligentie (dat ik die heb, heb ik bewezen met het feit dat ik slechts 1 fout in mijn citotoets maakte) en de spellingscontrol op mijn computer...
Mijn lagere school gaf mij het advies om maar naar de MAVO te gaan, ze hoopte dat ik het daar zou redden. Toen de uitslag van de Citotoets kwam werd mij op een behoorlijk lullige manier verteld dat ik dus kennelijk meer kon dan ik altijd had laten blijken. Ik had namelijk maar 1 fout. Door de manier waarop dat toen gezegd werd heb ik nooit het gevoel gehad dat het best een prestatie was. Nu ik dit bericht las realiseerde ik me ineens dat het echt heel bijzonder is als je maar 1 fout maakt in een dergelijke toets.
Blijft natuurlijk de vraag of ik nooit had laten blijken dat ik meer kon of dat de school verzuimd heeft om mijn talenten ten volle naar voren te laten komen...
Om het verhaal af te maken voor de geïntereseerde lezer: ik ben toch naar de MAVO gegaan. Hoewel ze ook daar niet helemaal wisten wat ze met me aan moesten. Als het om leren ging dan deed ik het erg goed maar ik schreef de helft van de woorden die ik gebruikte fout. Ik deed na 4 jaar examen in 7 vakken op D niveau (hoger kon niet) In de tweede week dat ik op de HAVO zat zei de leraar Nederlands tegen me: "als je dyslectisch bent dan moet je dat zeggen dan kan ik daar rekening mee houden." Ik had van het hele woord nog nooit gehoord. Op de HBO kwam ik weer iemand tegen die aan me vroeg of ik dyslectisch was. Toen ben ik me gaan verdiepen in het onderwerp. Alles viel op zijn plaats. Zoals ik zelf altijd al gedacht had was ik helemaal niet dom maar gewoon dyslectisch.
Vorige maand heb ik op aanraden van een collega het boek "De gave van dyslexie" gelezen. Daarin wordt duidelijk uitgelegd dat dyslexie een andere manier van denken is. Je denkt in plaatjes in plaats van in woorden zoals het grootste deel van de mensheid doet. Denken in plaatjes (non-verbaal denken) gaat vele malen sneller dan denken in woorden (verbaal denken). Wel beschouwd is dyslexie dus een superieure vorm van denken. Het enige probleem is dat het schoolsysteem gemaakt is voor en door mensen die in woorden denken. En net zoals mensen die linkshandig zijn vroeger gedwongen werden om rechts te schrijven worden ook dyslectische mensen gedwongen om te leren zoals de meerderheid van de mensheid dat doet. En dat is lastig. Sommige leren er redelijk goed mee omgaan en anderen bakken weinig van die methoden die verbale denkers erop na houden. Ik behoor gelukkig tot de groep die er redelijk mee om hebben leren gaan. Ik dank dit denk ik aan mijn bovengemiddelde intelligentie (dat ik die heb, heb ik bewezen met het feit dat ik slechts 1 fout in mijn citotoets maakte) en de spellingscontrol op mijn computer...
Reacties
groetjes
Maar fijn om te weten toch dat je niet dom ben en maar 1 fout op je citotoets is toch wel heel erg knap.
Blij dat je het doosje leuk vind. Het plaatje is van de silhouette. Weet niet of je iets met een GSD file kunt doen, want anders mail ik je dit wel door. Een andere oplossing is dat ik het uitprint, inscant en dat aan je doormail. Maar of het een mooi resultaat geef!
Laat het me maar weten.
En eigenlijk zou het boek "De gave van dyslexie" verplichte kost moeten zijn tijdens de lerarenopleiding, want ik hoor nog steeds van ouders om mij heen, dat ze tegen veel onwil van vele scholen aanlopen, wanneer ze vermoeden dat hun kind dyslectisch is.
Gelukkig heb jij je er goed mee kunnen redden en die hoge score op je cito (en je doorzettingsvermogen) heeft daar vast toe bijgedragen.
Groetjes, Sandra
Ik weet hier alles van. Max is ook dyslectisch met lezen en schrijven. En dan nog eens AHDH en ASS-McDD erbij geeft een hoop ellende. Maar ook ik weet dat hij heel slim en intelligent is. En vaak zit het daar niet in, maar in hoe je bent. En ik weet uit ervaring dat jij een super lief mens bent met haar hart op de juiste plaats.
En zeer zeker niet dom.