Rouwkaart

Zaterdagochtend kregen we een telefoontje dat Roberts oom Wil de avond daarvoor zeer plotseling overleden was. Hij zou over 2 maanden 80 jaar geworden zijn en om dan zo snel en zonder ziekbed te gaan is in mijn ogen voor hem een mooie dood. Maar ja voor de mensen die vlak bij hem staan is het natuurlijk afschuwelijk. Daarom meteen een kaart gemaakt voor zijn vrouw om te laten weten dat we aan haar denken. Vandaag was de begrafenis. Het blijft vreemd dat het zo'n verdrietige gebeurtenis is maar dat het ook een gebeurtenis is waarbij je familieleden ziet die je anders nooit ziet wat wel weer wat "leuks" heeft. Jammer alleen dat het zo'n trieste gelegenheid vergt om samen te komen.